Ik herinner me nog goed de rafelrandjes van Rotterdam. De eigenaardige mix van autosloperijen, boerderijen en kastanjebomen maakte als kind veel indruk op me. De rafelrandjes uit mijn jeugd zijn inmiddels opgegaan in de oprukkende stad. Met onze dochter van dertien fietsen we af en toe door de rafelrandjes van Amsterdam. Hoewel ze architect wil worden, merk ik weinig interesse in mijn verhalen over nieuwe bouwplannen als we langs dit soort plekken fietsen. Geen idee dus of de beelden van de omgeving wel worden opgeslagen. Omdat ik weet dat ook ik over een paar jaar moeite zal hebben de oude situatie voor de geest te halen, een paar plaatjes voor onze herinneringen straks.
Oog voor het leven tussen de stenen 