Hoe zorg je ervoor dat fietsers hun fiets daar parkeren waar jij wilt? In de Amsterdamse Pijp doen ze hard hun best om het fietsparkeergedrag te beïnvloeden en zo de overlast te beteugelden. Naast een fietsvrije straat en inpandige buurtstallingen zijn er nu ook Park & Walk plekken voor fietsers en straten ingelegd met (niet-)parkeericonen voor alle tweewielervarianten. Het levert in ieder geval een groen straatbeeld op.

Je ziet ze in Amsterdam steeds vaker: XXL legoblokken. Ze schermen pleinen, woonstraten en soms doorgaande trottoirs af voor auto’s. Effectief, maar weinig subtiel. Nu maar hopen dat het legoblok niet wordt opgenomen in de Puccinimethode, het prijswinnende Amsterdamse handboek voor de inrichting van de openbare ruimte.

Voor wie het heeft gemist. Op het Gerard Douplein in de Amsterdamse Pijp mag je vanaf 16 april even geen fiets parkeren. Eén bord is geen bord, moet de dienst hebben gedacht toen ze de 20 (!) knalgele waarschuwingsborden plaatsten. De informatiebordjesdiarree is een stedelijk virus, of, zoals het Parool schrijft,  een wild woekerend onkruid. Dacht ik dat de situatie op het Gerard Douplein al hilarisch was,  lees ik vandaag in het Parool dat het Kleine Gartmanplantsoen er met 56 (!) borden nog erger aan toe is. Maar hopen dat dit virus snel overwaait.

Amsterdam heeft een designprijs gewonnen voor de Puccinimethode. De Amsterdamse traditie voor het inrichten van de openbare ruimte. Genoemd naar de ambachtelijke chocoladewinkel Puccini, om de hoek van het gemeentehuis. Want voor een kwalitatief hoogwaardige openbare ruimte komt het – net als bij het maken van goede bonbons- aan op passie, ambacht, goede ingrediënten, gedegen voorbereiding en zorgvuldige uitvoering, dachten de ambtenaren al snoepend van hun bonbons. Met duidelijke afspraken over materiaalgebruik brengt de Puccinimethode de openbare ruimte in de hele stad op eenzelfde kwaliteitsniveau en ontstaat een herkenbaar Amsterdams straatbeeld dat rust uitstraalt.

Het zat er aan te komen. De 124 sociale huurwoningen woningen in de Rudolf Dieselbuurt in Amsterdam Oost, een naoorlogs laagbouwbuurtje bij mij om de hoek, moeten plaatsmaken voor een nieuwe, stedelijke community. Na het paasweekend liep ik door het buurtje waar inmiddels 12 leegstaande panden zijn gekraakt door ‘We Are Here’. De vluchtelingen, die al jarenlang door de stad zwerven, willen er een mooi dorp van maken, de zogenaamde We Are Here Village. Vrouwen en kinderen die binnenkort op straat staan zijn er welkom. ‘Want je hebt een heel dorp nodig om kinderen groot te brengen.’ Net als woningcorporatie Ymere willen ze hier een nieuwe community creëren. En snel: ze starten meteen met community building. De eerste buurt- en tuindag is morgen.