Lunchtijd op de Zuidas. Een eenzame, maar vooral hongerige duif vloog me aan op zoek naar iets eetbaars. Wie o wie voert de duiven nu iedereen thuiswerkt?

Eindelijk weer eens een aantal uur gelopen door het centrum. Ik waande me in een filmset, net voor de start van de opnames.

Hier in Amsterdam Oost nog geen lege straten en speeltuinen. Juist veel spelende kinderen en groepjes joggers. Kennelijk moeten we nog wakker worden.

Vorige week overleed Joe Coulombe, de oprichter van Trader Joe’s, de voor mij enige omwegwaardige supermarktketen in Amerika. Ik wacht al jaren op een vestiging in Amsterdam. De keten is sinds eind jaren ’70 in handen van Aldi, maar in alle opzichten anders. Trader Joe’s mikt op ‘overeducated and underpaid customers’ en betaalt haar personeel goed. Ze verkopen veel minder producten dan de Von’s of Ralph’s, maar wat ze hebben, is van hoge kwaliteit, eigen merk (op de wijn na) en biologisch of verantwoord. Je winkelt er dan ook tussen ‘beautiful moms in yoga clothes’.

Trader Joe’s doet niet aan aanbiedingen, klantenkaarten en reclame. Dat doen de klanten, echte fans, zelf wel. Met een fanclubsite, facebookpagina’s (bring Trader Joe’s to Charleston en andere plaatsen) en zelfs filmpjes. Vooral de TJ’s song geeft een goed beeld van het winkelconcept en is, ondanks, of misschien wel dankzij alle kritiek, een ode aan deze superketen.

Met het uitgraven van een woonkelder in Amsterdam is een kapitaal te verdienen … zegt men. Maar is het ook een goed idee in de Watergraafsmeer, het laagste punt van de stad? Buurtbewoners, die hun kelders hebben uitgerust met een pomp, een karrenvracht schelpen, of ervaring hebben met hozen, weten wel beter. De foto’s hieronder laten de voortgang zien van de bouw van een wooncomplex met kelder over de afgelopen 10 maanden. Het project is inmiddels verdwenen van de site van de ontwikkelaar. Ook heb ik er al tijden geen bouwwerkzaamheden meer gezien. Het goede nieuws: komende zomer kunnen we in deze kinderrijke straat misschien wel een buurtzwembad openen. Tijd voor een bewonersinitiatief?

Benieuwd hoe ze ontstaan, deze hangplekken voor stickers.

Ik heb iets met Cantataal. Vaak gaat er een bijzonder verhaal achter schuil. Bijvoorbeeld die van De Familie Knots, slachtoffer van deze maatschappij. Of die van de stichting Leef voor je het vergeet. Met haar Canta KaraJoki maakt Joke reclame voor zingen voor en met mensen met Alzheimer. De Canta met banaan op het dak van ondernemer Early Bouwman is misschien wel de meest gefotografeerde Canta van Amsterdam. Onderweg geniet de eigenaar van de zwaaiende mensen en enthousiaste reacties. En natuurlijk de Canta-Porsche, van een echte dierenvriend die zich profileert als bitch. Nu maar hopen dat dit vandalen afschrikt.

Heb je tijd? Laat je fiets staan, ga lopen en kijk om je heen! Het afgelopen jaar liep ik zo tegen veel verrassingen aan. Vaak kleine, maar soms ook grotere, zoals Amsterdam Startup Village in de luwte van Science Park Amsterdam. Een informele community van felgekleurde zeecontainers met werkplekken voor jonge ondernemers. Julius Taminiau Architects vergelijkt de containers met de garages waarin Apple, Google en Microsoft ooit startten. De containers van 2,4 x 6 meter, met per container ruimte voor vier werkplekken, staan speels naast en op elkaar. De ruimte ertussen is ingericht om informele ontmoetingen en kennisuitwisseling te stimuleren. Startup Village en naastgelegen Anna’s Tuin en Ruigte geven het steriele Science Park Park een onaangeharkt randje. Een omweg waard. Ook als je geen student of wetenschapper bent.